दशैंको यात्रा¬ अनौठो अनुभूति

प्राकृतिक सम्पदाले भरिपुर्ण  महेन्द्रनगर को एक सामान्य बासिन्दा त्रिभुवन भट्ट हु म . आखिर जहिले पनि एकै ठाउँ मा बस्न सकिदैन त्यहाँ को सुlawfले गर्दा . हो म पनि त्यसैगरी मेरो k9fO पुरा गर्न गएको थिए काठमाडौँ . अब आयो नेपाली को महान चाड++++‘‘‘‘‘ दशै . सबै नेपालीहरु आफ्नो घर जादै थिए . मेरो परिक्ष्या को समाप्ति ८ गते भएको थियो र त्यस दिन  दिन मेरो बस थियो . सबै परिक्ष्या सिद्ये पछि म मेरा बाबा र आम सहित् महेन्द्रनगर को ४ बजे को बस मा बसे . हामी सबै जाम  ले गर्दा घर पुरै २४ घण्टा को यात्रा गरि २ बजे घर पुगे . घर मा सबै लाई   भेटे र रमयिलो महसुस गरे . दशैं को दिन पनि आयो ठुलो बाबा, ठुलो ममी  तथा दिदि दाई   को हात  देखि टिका थपे . आम र बाबा पाहाड  जानु भएको थियो त्यसकारण वोह को हात बाट टिका थाप्न पाएन . अब दशैं पनि  सक्यो काठमाडौँ  फर्कने दिन हरु आए.

अशोज 27 गते को दिन हो  म, बाबा  र ममी  काठमाडौँ गईरहेका थियौ . बसपार्क को लागि घर बाट बिदा भए . मेरो मन दुखि सोभाबको भएरहेको थियो . घर बाट निस्के पछि  बजार मा मा बदम लिन गए . केहि छिन् पछी मायिजु र भाईहरु आएका थिए र तिनी हरु बाट पनि बिदा लिई हामी बस मा छाडे . बस छुट्यो .

महेन्द्रनगर बाट छुटेको बस महेन्द्र राजमार्ग हुदै चितवन बाट काठमाडौँ का  लागि छुट्ने गर्दछ . हामी महेन्द्रनगर  बाट ४० किलोमीटर कति कंचनपुर काटे . जसमा सुख्लाफाता बन्यजन्तु आरक्ष्य पर्दछ, जुन हेर्दा धेरै रमाइलो अनुभव भयो . केहि बेर म बाबा को खुटा  मा मेरो टाउको राखी बसे  र  समय  बितेको थाहानै  भएन . पछि  हेर्दा हामी कर्णाली पुल निर रहेछौ . त्यहाँ माछा बेच्न मान्छे आएका थिए . मैले पनि २ वोटा माछा खाए . त्यस ठाउँ को बिसेस्ता भनेको  सु. प. का. पहाडी ७ वोटा नाकाको रुपमा रहेको पहाडका फलफुल तथा तरकारी बिक्रि गर्ने स्थान र  ७५ जिल्ला का मानिस हरु रहेको आभास हुदो रहेछ . कैलाली जिल्ला को सिमाना सकिनासाथ नेपाल को ठुलो नदि कर्णाली आयो , जसको किनारा मा  चिसापानी बजार मा विभिन्न परिकार क माछाका लागि प्रसिद्ध रहेछ बसबाट मुख निकाल्दा मितो मितो बस्न आहिरहेको थियो . त्यहाँ माछा बेच्न मान्छे आएका थिए . मैले पनि २ वोटा माछा खाए . त्यहाँ कर्णाली पुल पनि थियो जुन जापनिज प्रबिधि को उत्कृस्ट नमुना रहेछ .पिल्लर  बिना निर्माण गरिएको र पुलको सबै भार माथि भएको उत्कृस्ट नमुना हेरी मन रमायो . कर्णाली पुल तर्ना साथ बर्दिया राष्ट्रिय निकुञ्ज सुरु भयो . निकुञ्ज पार गर्न पुरा १- १/२ घण्टा बस गुडयो . निकुञ्ज भित्रको हरियाली र जंगली जनावरहरु समेत फाटफुट जम्काभेट हुदा रहेछन . त्यहाँ मैले सुने कि अस्ति त बाघ र हात्ती आएका रहेछन . त्यो सुनेर जुन्गले नकात्दा सम्म मन दराईरह्यो .

हामी बर्दिया सकिए पछि बाकेको कोहलपुर पुग्यौ ।  त्यहाँ बस खाना खान को लागि रोक्यो . हामीले खान खायौ र अझै बस मा चद्यौ  . कोहलपुर कटे पछि दांग हुदै कपिलबस्तु  पुग्यौ . हुदाहुदै कपिलबस्तु पनि काट्यो र बुटवल हुदै चितवन पुग्यौ . चितवन बाट पूर्व भाग  तिर पनि गयिदो रहेछ . हामी काठमाडौँ तिर लाग्यौ  . त्यसपछि  हामी ४ घण्टा पछि बस नौबिसे मा खाजा खान रोक्यो . त्यसपछि हामी १ घण्टा पछि कलंकी पुग्यौ र बस देखि बाहिर समान उतार्दै आयौ . बाहिर पानि परिरहेको थियो र हामी ले सवारी साधन पनि पाएनौ . पछि हामी सबै मिलि तरकारी बोक्ने गाडीमा बानेश्वोर तिर आयौ र कोठा मा पुग्यौ .

१८ घण्टा को यात्रा गरि अन्त्य मा घर पुगेपछि रमाइलो लाग्यो . यस यात्रा बाट मैले नेपाल को भौगोलिक अवस्था र यस को सुन्दरता, ठाउँ को रिति  रिवाज र भेस भुस कोराम्रो अनुभव भयो .

धन्य छ मेरो देश यस को प्रकिर्तिक छटा र यहाँ को यहाका बासिन्दा हरुको रहन सहन .